دانلود تحقیق درمورد روش تدریس تشدید برای بزرگسالان

0 6.7k

لینک کوتاه https://ravayat.pdf-doc.ir/p/c032a84 |

با دانلود تحقیق در مورد روش تدریس تشدید برای بزرگسالان در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق روش تدریس تشدید برای بزرگسالان را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق روش تدریس تشدید برای بزرگسالان ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:تحقیق در مورد روش تدریس تشدید برای بزرگسالان

فرمت فایل:word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:6 صفحه

قسمتی از فایل:

هدف: آشنایی با شكل، اسم تشدید و روش تلفّظ حرف مشدّد است. و در پایان از دانش آموزان انتظار می‌رود كه:

1 ـ علامت « تشدید » را بشناسند.

2 ـ نحوه خواندان « حرف مشدّد » را یاد گرفته باشند.

3 ـ هركلمه و آیه‌ای كه دارای علامت تشدید (، سكون ، حركات و حرف مدّی ) است را مشخّص نمایند و آن را به صورت شمرده و صحیح بخوانند.

مراحل تدریس تشدید

1 ـ یك كلمه دو بخشی كه دارای علامت تشدید باشد به صورت تفكیك و بخش بخش می‌نویسیم و از دانش آموزان می‌خواهیم تا آن را بخش بخش بخوانند.

2 ـ توضیح می‌دهیم: برای تلفّظ این كلمه، باید دوبار زبان به محلّ تلفّظ یك حرف برخورد كند و این كمی مشكل است، عرب‌ها برای سهولت، آن دو را در هم ادغام می‌كنند.

3 ـ ادغام را تعریف می‌كنیم و نشانه آن را كه علامت تشدید است نشان می‌دهیم .

4 ـ روش خواندن حرف مشدّد را بیان می‌كنیم.

5 ـ روی كلمات دو بخشی، سه بخشی، چهار بخشی كه دارای علامت تشدید باشد تمرین می‌كنیم.

6 ـ روی آیات قرآنی كه دارای علامت تشدید و علامت‌های گذشته است تمرین می‌كنیم.

روش تدریس تشدید

معلّم با خواندن این كلمه « رَبْ ، بُ » در درس سكون آشنا شدیم، آن را بخش بخش بخوانید.

دانش آموزان: رَبْ ـ بُ.[1]

معلّم: همانطوری كه دقّت فرمودید، برای تلفّظ آن، زبان ما می‌بایست دوبار به محل تلفّظ حرف « باء » برخورد كند، یك بار با حالت سكون و بار دیگر با حركت ضمّه و این كمی مشكل است، عرب‌ها برای سهولت تكلّم در چنین مواردی، حرف اوّلی را در دوّمی «ادغام» می‌كنند.

« ادغام » یعنی: « داخل كردن حرفی است در حرف دیگر»‌،در نتیجه هر دو حرف به صورت یك حرف مشدّد ادا می‌شوند. و برای تلفّظ آن زبان یك بار محكم و با شدّت به محل تلفّظ حرف برخورد و جدا می‌شود، در هنگام بر خورد با حالت سكون و در هنگام جدا شدن با همان حركتی كه حركت دوّم دارا می‌باشد.

برای راهنمایی قاری، در چنین مواردی كه عمل ادغام صورت می‌گیرد از علامتی به این شكل « ـّ» استفاده می‌كنند، مانند:

بُّ = رَبُّ